Agrest zielony wczesny Ural szmaragdowy: główne cechy

Doskonały smak i nieograniczona podaż korzyści dla ludzkiego ciała nie pozostawiają obojętnego żadnego ogrodnika obojętnego na agrest. Znając taką popularność kultury, hodowcy nie śpią: wprowadzają nowe odmiany, uwzględniając kluczowe prośby i życzenia ogrodników. Jedną z popularnych odmian agrestu jest Ural Emerald, który ma swoją wytrzymałość, łatwość pielęgnacji, wysoką wydajność owoców o doskonałym smaku.

Opis odmiany Ural Emerald

Uniwersalna odmiana agrestu, która jest dość powszechna na działkach ogrodowych.

Fabuła

Stosunkowo młoda odmiana: wpisana do rejestru państwowego w 2000 r Wynik prac selekcyjnych, które przeprowadzono w Czelabińskim Południowym Uralskim Instytucie Badawczym Ogrodnictwa i Ziemniaków.

Aby uzyskać odmianę odporną na warunki syberyjskie, pobrano próbki odmian Nugget i Pervenets Minusinsk. Pomysłodawcą Ural Emerald jest V. S. Ilyin. Pełna nazwa odmiany to Ural Emerald, wczesna ciemnozielona, ​​która odzwierciedla takie cechy kultury, jak okres dojrzewania i kolor owocu z liśćmi.

Wygląd, cechy jagód, daty dojrzewania

Pomimo tego, że agrest został stworzony z myślą o trudnym klimacie syberyjskim z krótkim latem, stał się ulubionym w prawie wszystkich regionach Rosji. „Ural Emerald” spełnia wszystkie cechy deklarowane przez hodowców. Jest to samozapłodna wczesna odmiana o uniwersalnym zastosowaniu.

Agrest rozpoznaje się po następującym opisie:

• krzewy średniej wielkości (do 1,5 m), zwarte, gęste i dobrze rozgałęzione.Krzewy nie potrzebują dużo miejsca na stronie, ponieważ nie są szerokie;
• zielony kolor cienkich młodych pędów, o grubej strukturze i jasnobrązowym kolorze zdrewniałych wieloletnich pędów pokrytych kolcami. Kolce występują na całej długości pędów, z wyjątkiem ich wierzchołków. Mogą być pojedyncze, podwójne i potrójne. Długość kolców waha się między 7–9 cm, więc zbieraj jagody ostrożnie, aby nie porysować rąk i nie uszkodzić ubrania. Krzewy szmaragdu Uralu są średnio kłujące;
• pięciopłatowy z falistymi krawędziami ze pomarszczonymi ząbkami liści, pomalowanymi na ciemnozielony i pokryte połyskiem charakterystycznym dla agrestu. Liście są niejednorodne pod względem wielkości: są małe, średnie i duże;
• matowe różowe, niepozorne, duże pojedyncze kwiatostany, które same zapylają się o 39,8%. Ale jednocześnie mile widziana jest obecność innych odmian agrestu na stronie. W prawie każdym kwiatostanie związany jest owoc;
• duże, owalne jagody. Skórka owoców jest cienka, mimo to jest bardzo lekka: świeże jagody można przechowywać przez 5 dni, ale należy je podzielić na małe porcje do 2 kg, w chłodnych, dobrze wentylowanych warunkach. Jeśli zbierzesz jagody, które nie osiągnęły pełnej dojrzałości, możesz je przechowywać przez 10 dni. Kolor owocu jest zielony. Dobrze znoszą transport, nawet na duże odległości;
• pulpa słodka lub kwaśno-słodka. Zawartość cukru w ​​jagodach wynosi 9,3%, a kwasowość 2,2%. Ze względu na wskazany stosunek cukru / kwasowości jagody uzyskały wysoką ocenę smakową wynoszącą 5 punktów;
• wielkość jagód, które wahają się od średnich do dużych. Ważą od 3,5 do 7,5 g. Przez cienką skórę żółtawe miąższ i nasiona są wyraźnie widoczne;
• wczesne dojrzewanie: jagody zbierane są na przełomie czerwca i lipca. Młode krzewy zaczynają owocować 3-4 lata po posadzeniu.

Zalety i wady odmiany

• Popularność odmiany wynika z imponującej listy zalet:
• doskonały smak i doskonały aromat owoców agrestu;
• wysoka wydajność: na jednym krzaku może dojrzewać 2-6 kg jagód;
• dojrzałe owoce agrestu można łatwo zbierać, ale nie kruszą się;
• wysoka odporność na ataki chorób i szkodników: nie bój się szkodników, takich jak motyle, świetliki, sosny, a także pospolitych chorób, takich jak mączniak prawdziwy, antraknoza;
• stabilne owocowanie krzewów odmiany selekcyjnej przez 15–20 lat;
• odporność na nagłe zmiany warunków temperaturowych: odmiana została uzyskana przez krzyżowanie odmian odpornych na mróz, więc obniżenie temperatury do -35 ° C nie stanowi dla niego problemu. Jeśli wskaźnik termometru spadnie poniżej -35 ° C, wówczas odmiana wyhodowana przez hodowców może umrzeć, jeśli nie zostanie objęta czasem;
• samozapylenie, które przyczynia się do wysokiej wydajności krzewów;
• doskonałe utrzymanie jakości i możliwości transportu jagód;
• zdolność do sadzenia krzewów w bliskiej odległości od siebie, ze względu na ich zwartość;
• wysokie oceny gastronomiczne i biologiczne owoców, co wynika z dużej różnorodności ich zastosowania;
• łatwość reprodukcji;
• mało wymagająca i łatwa opieka nad kulturą.

• Według ogrodników agrest ma niewielkie wady:
• strach przed suszą: przez cały sezon wegetacyjny krzaki agrestu muszą być podlewane;
• wysokie kłujące krzaki;
• nadmierna gęstość korony;
• konieczne jest, aby plon nie przejrzał.

Technologia rolnicza

Uprawa szmaragdu Uralu sprowadza się do terminowego sadzenia, rozmnażania, właściwie zorganizowanego nawadniania, czyszczenia miejsca chwastów, przycinania i nawożenia.

Wybór miejsca

Ural szmaragd preferuje dobrze oświetlone obszary południowe. Ważne jest, aby krzaki rosły na otwartym słońcu, ponieważ zacienione warunki wywołują ucisk krzaków, nie będą czuć się komfortowo.

Warto wziąć pod uwagę fakt występowania wód gruntowych: jeśli są zbyt blisko gleby, taka działka nie jest odpowiednia dla odmiany. Nie można również wybrać do sadzenia nizin, które mogą być zalane przez deszcz lub wodę ze stopu, ponieważ nadmierna wilgotność niekorzystnie wpływa na ilość i jakość plonu, a także jest obarczona pojawieniem się chorób grzybiczych.

Wybierając miejsce, należy zwrócić uwagę na rodzaj gleby: odmiana dobrze się czuje na żyznych glebach gliniastych i luźnych.

Lądowanie i opieka

Ural szmaragd można sadzić zarówno wiosną, jak i jesieniąale sezon wiosenny jest uważany za bardziej sprzyjający. Wiosną odmiana agrestu rozmnaża się przez poziome układanie warstw, a jesienią - przez sadzonki.

Większość ogrodników woli sadzenie wiosenne, ponieważ uważają je za bardziej skuteczne. Do sadzenia wiosną należy wybrać zdrowy krzak macicy i docisnąć jego boczne warstwy do ziemi (w tym celu można użyć specjalnych wsporników). Rootowanie sadzonek będzie przeprowadzane przez całe lato, a jesienią należy je oddzielić od krzewu macierzystego i przesadzić na stałe.

Sadzonki można wykonywać zarówno wiosną, jak i jesienią. Jednym z najważniejszych etapów sadzenia za pomocą sadzonek jest wybór wysokiej jakości i zdrowego materiału do sadzenia. Możesz samodzielnie wybierać sadzonki.

Wybierając sadzonki do sadzenia, zwróć uwagę na cechy wyglądu rośliny i sadzonek:

• krzak macicy należy przyciąć w odpowiednim czasie;
• na pędach i sadzonkach nie powinno być uszkodzonych nerek;
• upewnij się, że liście na krzaku są czyste i wolne od bolesnych miejsc;
• sadzonki powinny mieć gładką, ciemnozieloną korę;
• łodyga korzenia musi mieć co najmniej 3 pędy o długości do 25 cm;
• koniecznie sprawdź system korzeniowy uchwytu: powinien być wolny od uszkodzeń, śladów choroby lub suchych korzeni.

Jeśli zdecydujesz się posadzić szmaragd Uralu po raz pierwszy, zaleca się zakup materiału do sadzenia w specjalistycznym sklepie, w którym otrzymasz niezbędne zalecenia dotyczące sadzenia i unikania wykwalifikowanych specjalistów.

Procedura bezpośredniego lądowania składa się z następujących kroków:

1. Przygotowanie miejsca sadzenia (pielenie działki, spulchnianie gleby, zbieranie chwastów i resztek poprzednich roślin).
2. Nawozić stronę, stosując humus (1 wiadro / 1 m²) i jesion drzewny (1 l / 1 m²).
3. Kopanie otworów do lądowania o głębokości 60 cm i średnicy 40 cm Odległość między otworami powinna wynosić 1,5 m.
4. Otwory drenażowe w glebie gliniastej 10-15 cm warstwa pokruszonego kamienia.
5. Przygotowanie pagórka do sadzenia z mieszanki żyznej gleby wykopanej z jednej dziury, próchnicy lub kompostu (1,5–2 wiadra) i superfosfatu (250 g). 2/3 mieszanki należy wykorzystać do uformowania pagórka, którego szczyt powinien nieznacznie wystawać poza górną warstwę gleby.
6. Równomierny rozkład systemu korzeniowego na pagórku w otworze. Aby pogłębić sadzonkę w glebie, musisz wykiełkować punkt (połączenie korzeni z pędami).
7. Rozdzielenie pędów, aby nie było między nimi kontaktu.
8. Wypełnienie dziury do lądowania sadzonkami pozostałej części żyznej mieszanki.
9. Obfite podlewanie 2/3 wiadra wody.
10. Usunięcie nerek na poziomie gruntu. W górnej części rączki powinny pozostać 4 pąki.
11. Ściółkowanie gleby wierzchniej torfem lub piaskiem umożliwia nawet mech.

Opieka nad szmaragdem Ural obejmuje podlewanie. Podlewanie kultury jest konieczne co 7 dni, wydając 2-3 wiadra wody na 1 krzak. Po każdym podlewaniu gleba musi zostać poluzowana, aby nie tworzyła się na niej skorupa.

Uprawa szmaragdu Uralu obejmuje takie środki ostrożności, jak nawóz. Tak więc najlepsze odmiany opatrunków należy przeprowadzać 3 razy w sezonie. Wiosną, przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego, wprowadza się azot i gnijący obornik. Azot jest potrzebny do budowy zielonej masy.

Czas stosowania drugiego nawozu to okres kwitnienia agrestu: powinny one otrzymać nawożenie potasowo-fosforowe (około 20–100 g / 1 wody na każdą roślinę), a jesienią agrest karmiony jest potasem (około 20–100 g / 1 wody na każdą roślinę).

Zwalczanie szkodników i chorób

Pomimo odporności szmaragdu Uralu na poważne choroby i szkodniki agrest, choć rzadki, może ulec atakom.

Na wybór gatunków mogą mieć wpływ:

1. Mączniak. Rozpoznają chorobę po białawej powłoce na liściach i pędach. Powłoka szybko się kondensuje i ciemnieje. Ustawione owoce zaczynają wysychać i opadać. Liście roślin lokują się i opadają. Jeśli nie zostaną podjęte żadne środki, po 2 latach krzak umrze. Walka z chorobą polega na spryskaniu krzaków Fitosporyną, Fundazolem lub roztworem siarczanu żelaza. Za pomocą Nitrafen możesz także leczyć krzaki i ziemię pod nimi.
2. Antracnoza, o czym świadczy pojawienie się białych błyszczących plam, które wkrótce nabierają brązowego koloru, a także suszenia i opadających liści. Środkiem kontrolnym jest spryskiwanie roztworem siarczanu miedzi (100 g / 10 l wody). Przetwarzają krzaki 4 razy, co 15–20 dni później.
3. Septoria. Jego wygląd sygnalizują brązowe plamy pokrywające liście i jagody. W miarę postępu choroby środek plamek zmienia kolor na biały, a liście zaczynają się zwijać i opadać. W celu wyeliminowania choroby chore krzewy są leczone roztworem Nitrafen. Pierwszy raz opryskuje się roślinę po wykryciu objawów, a drugi po zbiorach.

W rzadkich przypadkach szmaragd Uralu cierpi na następujące szkodniki:

1. Mszyce - małe zielone owady, które prowadzą do skręcania, opadania liści, spowalniania wzrostu kultury. Aby upewnić się, że na krzakach znajdują się mszyce, wystarczy spojrzeć na spód liścia. Wyeliminuj nieproszonego gościa, rozpylając Actellic. Mrówki niosą mszyce, więc jeśli w pobliżu miejsca, w którym rośnie agrest, znajduje się wzgórze mrówek, należy je usunąć.
2. Gąsienicekładziony przez motyle przy bladoniebieskim motyle agrestowym. Jeden motyl składa do 150 jaj i wykluwa 3 generacje gąsienic na sezon. W rezultacie na tym terenie powstają całe kolonie motyli. Insektycyd - Actellik, insektycydy Karbofos.

Skutecznie przeprowadzają środki zapobiegawcze w celu ochrony sadzenia swoich upraw przed wymienionymi chorobami. W celach profilaktycznych agrest spryskuje się roztworem siarczanu miedzi (150 g / 10 l wody). Opryskiwanie należy przeprowadzić na wiosnę, przed otwarciem pąków i jesienią.

Jako środki profilaktyczne stosuje się środki grzybobójcze „Fitosporyna”, „Fundazol”, „Oksih”, „Topaz”. Hodowcy zalecają również terminową organizację odchwaszczania i usuwają miejsce występowania chwastów.

Przycinanie i formowanie krzewów

Aby krzewy szmaragdu uralskiego dobrze wydały owoce, należy je przycinać w odpowiednim czasie, zaczynając od momentu, gdy roślina osiągnie wiek 4-5 lat. Przycinanie zapobiega pogrubieniu korony agrestowej. Optymalny czas przycinania to wczesna wiosna, późne lato.

Konieczne jest usunięcie starych pędów, pozostawiając 10-15 gałęzi. Każdego sezonu musisz ścinać stare gałęzie, ponieważ pędy, które osiągnęły 7-8 lat, praktycznie przestają przynosić owoce. Nowe pędy utworzą i zaktualizują krzak. Ponadto, od krzaka w wieku 6 lat, należy przycinać 2-3 nowe pędy co sezon, aby krzak nie stał się gęsty.W zależności od gęstości sadzenia krzewów na stronie, w jednym krzaku powinno być od 8 do 20 pędów.

Zimowanie

Pomimo wytrzymałości szmaragdu Uralu, krzaki nadal muszą być przygotowane na zimę.

Takie szkolenie obejmuje następujące działania:

• oczyszczanie gleby pod krzakami ze wszystkich resztek roślinnych - należy je spalić;
• kopanie ziemi pod krzakami kultury;
• cięcie sanitarne starych, uszkodzonych, połamanych gałęzi;
• obróbka gleby pod krzakiem roztworem manganu;
• podlewanie roślin w celu przyspieszenia rozwoju systemu korzeniowego;
• ściółkowanie pokrywy gleby 10-centymetrową warstwą próchnicy lub torfu;
• hilling rośliny śniegiem z nadejściem zimy.

Zbiór i transport

Żniwo szmaragdu Uralu zbierane jest na przełomie czerwca i lipca. Zbierz pyszne jagody przy suchej pogodzie, co jest kluczem do ich dobrego przechowywania. Aby uchronić się przed kolczastymi kolcami agrestu, noś rękawiczki i odzież z długimi rękawami.

Procedura zbierania polega na podniesieniu gałęzi jedną ręką, a drugą trzeba zebrać jagody łodygą. W pełni dojrzałe jagody suszy się i umieszcza w wolnym pojemniku. Utrzymają świeży wygląd przez 4-5 dni.

Lepiej przechowywane nie w pełni dojrzałe jagody.Jeśli zostaną umieszczone w warunkach o temperaturze 0 ° C i wilgotności 90%, okres przechowywania wydłuży się do 1,5 miesiąca. Jagody umieszczone w plastikowych torebkach będą przechowywane przez 3-4 miesiące, ale optymalna temperatura to + 2 ° C. Owoce szmaragdu Uralu dobrze znoszą transport nawet na dość duże odległości.

Ural szmaragd - prawdziwy prezent dla ogrodników od hodowców. Imponująca lista zalet agrestu nie pozostawia nikogo obojętnym, a jego jagody są nie tylko źródłem doskonałego smaku i doskonałego aromatu, ale także magazynem witamin i minerałów niezbędnych dla organizmu. Odmiana jest łatwa w uprawie; opieka nad nią również nie wymaga dużego wysiłku. A wynik jest imponujący: duże owoce z ogromnymi możliwościami zastosowania.